contact
1.
Internationale ruimteprogramma's en het ISS hebben, in de gedachten van hen die zich verantwoordelijk achten voor het sturen van het lot van de mensen van deze planeet, als een van hun doelen de mensen van de planeet Aarde te leiden naar de universaliteit van intelligent leven en de massa's van de "kleine staten" bewust te maken van hun inbedding in de kosmos. Deze berekening gaat echter niet helemaal op, omdat bewustwording in principe een individueel proces is en persoonlijke multidimensionaliteit over het algemeen wordt ervaren in de contemplatie en het onderzoek van de eigen geest. Mensen van onze Aarde hebben misschien de planeet Mars bezocht aan boord van een buitenaardse vliegmachine in een "verkenningsprogramma" op 22 maart 1962 - maar deze datum geeft geenszins het beginpunt aan van de ontdekkingsreis van Aardse mensen op weg naar de ruimte. Wij mogen dan afgezanten hebben gezonden naar de Pleiaden, naar Sirius, naar de Orion Constellatie, naar Aldebaran, naar Zeta Reticuli,
Ummo en andere uithoeken van "onze" nis van de kosmos; maar zolang er honger, ellende en nood is op onze wereld in een mate die niet gewenst is door God, zullen wij als de menselijke gemeenschap van de planeet Aarde er niet van profiteren. Zeker, wij hebben technische "foefjes" gekregen - die het voordeel hebben van glazen kralen. Veranderingen in de richting van het "positieve" (in de wereld van de dualiteit zijn er twee staten van zijn) kunnen alleen tot stand komen als door het nieuw verworven contact vruchtbare impulsen voor de individuele psyche worden geboren. De herbezinning van het individu op b.v. nieuwe sociale structuren schept alleen die lichtende processen die leiden tot een verbetering van onze algemene levenssituatie. Wat is het nut van blind vertrouwen, nieuwsgierigheid en toenemende kennisverwerving bij de uitwisseling van ideeën met technisch en/of geestelijk geavanceerde gemeenschappen, als deze vermeende voordelen niet worden doorgevoerd tot in de verste uithoeken van onze wereld? Zolang wezens op deze planeet lijden onder tekorten, omdat er elders overvloed is, zouden we in de eerste plaats moeten nadenken over een herverdeling en een eerlijker meting van de rijkdom van allen. Bij dit facet van de menselijke ervaring gaat het mijns inziens immers niet om luxe, maar eerder om comfort. We hoeven niet naar de sterren te reizen om andere concepten van de samenleving te bestuderen, maar kunnen putten uit de voorraad menselijke modellen van onze eigen planeet. Een voorbeeld hiervan zouden die "primitieve volkeren" kunnen zijn waar "beschaafde" mensen soms graag op neerkijken. Ik wil de riten en gebruiken van de stammengemeenschappen van de planeet Aarde niet romantiseren, maar de meesten van hen hebben gemeen dat zij leven in "solidaire gemeenschappen", die in de "rijke" wereld meestal slechts worden genoemd. Binnen een bepaalde rechtsorde blijven kan dus de vooruitgang op weg naar het worden van een kosmisch mens belemmeren. De erkenning van de status quo van sociaal gegeven systemen schept die onrechtvaardigheden die lijden in het aangezicht van overvloed überhaupt mogelijk maken. Niettemin kunnen we, ondanks alle ongenoegen, bedenken dat niet revolutie maar evolutie het doel van ons allen kan zijn. Het leven manifesteert zich op alle denkbare manieren - en nooit uitsluitend in het nu, d.w.z. tijdgebonden. Mogen wij verlangen naar de komende wereld van vrede, mogen wij onze handen uitstrekken naar de komende vrede, en mogen wij allen individueel die daden stellen die ons zullen voeren naar een vreedzame en gelukkige toekomst. Woorden brengen alleen iets heiligs tot stand als ze in daden worden omgezet.
2. Bestaan
Het grootste van alle wonderen is het bestaan in zijn totaliteit en complexiteit. Het willen begrijpen van het "zijn" in al zijn complexiteit is volgens mij de beslissende inhoud van alle religieuze en filosofische scholen - want zo benaderen we God, door met onze geest door te dringen tot zijn schepping. En in mijn ervaring wordt dit doorvoelen het best bereikt door een gevoelig aanvoelen van het wonder van het bestaan. Boeddhistische scholen kennen de rol van een zesde zintuig toe aan de menselijke geest (in zijn bewustzijnsvorm), omdat deze in staat lijkt te zijn de "werkelijkheid" waar te nemen en te doorgronden. Het woord "werkelijkheid" omvat het woord "werk" en zo krijgt onze waarneming een individualistisch bepaalde ontvangst. Aldus vormen de waarheid en haar "werkzaamheid" de oorsprong en de uitdrukking van het bestaan.
