AwareNess
1.
de menselijke geest is als een meer. Elk stukje informatie dat tot ons wordt gebracht heeft gevolgen. We nemen een gedachte op en verwerken die, plaatsen die in ons geheugen en bekijken die met ons onderbewustzijn. Het resultaat van deze overpeinzing door het onderbewustzijn wordt weerspiegeld in ons bewustzijn. Wanneer iemand een steen in een meer gooit, valt de steen op de bodem van het meer. Alleen de golven aan de oppervlakte getuigen van de steen. Dus de oorzaak (de steen) valt in het onderbewustzijn en het effect (de kabbelende golven) wordt weerspiegeld in het bewustzijn. Als er genoeg stenen op de bodem van het meer verzameld zijn, treedt het water van het oppervlak buiten de oevers. Wil men dit voorkomen, dan is het noodzakelijk het meer uit te baggeren. We moeten dus een inspanning doen om ons meer - het onderbewustzijn - uit te baggeren.
2.
Onze ideeën bepalen onze waarneming. Onze waarneming wordt bepaald door de zintuiglijke indrukken. Zou het niet verstandig van ons zijn om ons bewustzijn te openen en niet Jezus' discipel Thomas te volgen, die niet geloofde voordat hij zag?
3.
Wie alleen maar "zal zijn", "is" niet. Ons bewustzijn moet gericht zijn op het volgen van de herkenning in het nu. Dit betekent geen onthechting van gisteren, vandaag en morgen als objecten van cognitie, maar eerder een gerichtheid op de respectievelijke tijdelijke toestand.
Bijgevolg moeten wij ons verleden niet ontkennen en niet hopen op onze toekomst (vooral omdat wij onze toekomst vrij, onafhankelijk, en waar of voorkomend vanuit onze zelfervaring vormgeven), maar veeleer angstig zijn om in het hier en nu te herkennen.
Wie alleen "zal zijn", "is" niet. Ons bewustzijn moet gericht zijn op het volgen van de herkenning in het nu. Dit betekent geen onthechting van gisteren, vandaag en morgen als objecten van cognitie, maar eerder een gerichtheid op de respectievelijke tijdelijke toestand.Bijgevolg moeten wij ons verleden niet ontkennen en niet hopen op onze toekomst (vooral omdat wij onze toekomst vrijelijk, onafhankelijk en waar of voorkomend vanuit onze zelfervaring vormgeven), maar veeleer angstig zijn om in het hier en nu te herkennen.Dit betekent praktisch: hoop en vrees vermijden.
