Hallo allemaal,
Er moet me iets van het hart over de "status quo" in de zomer van 2023.
De bossen branden in Europa en elders. Het regenwoud in Indonesië wordt gekapt als nooit tevoren, in het Amazonegebied is het aanhoudend slecht. De longen van de aarde hebben kanker.
Dieren sterven. De biodiversiteit op deze prachtige planeet is de afgelopen tien jaar drastisch afgenomen - hoewel dit proces wereldwijd al gaande is sinds het begin van de jaren negentig.
Vluchtelingen uit de belegerde derde wereld zoeken hun weg naar Noord-Amerika, Europa en Australië. Hun boten kapseizen meestal, weinigen komen aan en belanden in interneringskampen aan de grenzen van de rijke Eerste Wereld.
Het medeleven onder de mensen neemt af. In een tijd waarin "shit storms" overvloedig aanwezig zijn op sociale media en sociale saamhorigheid een dieptepunt lijkt te hebben bereikt, zijn degenen die hun goede fatsoen, vriendelijke manieren en moraal tonen "sociaal verstoten do-gooders".
De economische welvaart van hele nationale economieën is aan het verdwijnen. Mensen in de agglomeraties van deze planeet - gereduceerd tot de economie - kunnen zich nauwelijks de kosten van huur, levensonderhoud en schoolspullen voor hun kinderen veroorloven. Om nog maar te zwijgen van geld voor hobby's.
De aandelenmarkten exploderen. Hebzuchtige burgers, gedreven door sociale afgunst, zoeken hun persoonlijke heil in aandeelhouderswaarde. Er worden riskante zaken gedaan met alles wat verhandeld kan worden - ongeacht of het tarwe, water of sinaasappelsap is.
De hele planeet schreeuwt het uit van de pijn. Ik luid de noodklok.
En mijn - welgestelde - omgeving signaleert dat ik "mij overgeef aan mijmeringen".
Ik geef de hoop niet op. Hoop is de drijfveer van de mens. Ik heb het vaste vertrouwen in de hemel dat onze hele evolutionaire ontwikkeling zich positief zal ontwikkelen. De huidige gebeurtenissen vertegenwoordigen analoog de geboortepijnen van een nieuw tijdperk, en elke geboorte doet pijn.
Als het resultaat er eenmaal is, is alle pijn weg.
En zoals sommige moeders me op dit punt intens hebben verzekerd:
Nie wieder!
Laten we nooit onze hoop verliezen. Net als Martin Luther zou ik een nieuw appelboompje planten als het einde van de wereld nabij was.
Ik heb de stellige verzekering van de hemel dat hij nog steeds een "Plan B" voor ons heeft..
Beste wensen, blijf geloven,
brah
Wanneer bel je me?
