Leraar.
Alle verschijnselen zijn er om ons te onderwijzen. Alle wezens zijn onze leraren. We begrijpen onszelf misschien wel het beste wanneer we alle indrukken die ons innerlijk benaderen beschouwen als een mogelijkheid om te leren. In deze zoektocht naar kennis is onze houding tegenover de indrukken die we tegenkomen van cruciaal belang. Een boom kan voor de Ene gewoon een boom zijn, terwijl de zoeker hem kan zien als een wezen geboren uit onwetendheid, zoals wijzelf, en dan de impuls om te groeien en te bloeien kan volgen en REALISEREN. Wij kunnen waarschijnlijk het gemakkelijkst herkennen en zelfreflecteren, zelfs wanneer wij ons denken, voelen en handelen begrijpen als reacties op onze zintuiglijke waarnemingen. Zo worden oorzaak en gevolg in onze ERVARING verwisseld en worden wij in de kostbare en profijtelijke positie gebracht dat wij ons bewust worden van de bepaaldheid van alle Zijn. Elk voelend wezen dat we op onze paden ontmoeten is nuttig voor onze rijping en wordt nooit "per toeval" gezonden.
Het ligt er maar net aan of we snel en achteloos zijn in onze ontmoetingen of dat we de onderliggende metafysische betekenis van elke ervaring willen begrijpen. In mijn ervaring gebeurt dit voornamelijk door de methode dat wij - in direct contact en ervaring van een "jij" - reflecteren op onze diepste gevoelens en gedachten om de aard te herkennen van de instructie en lering die wij ervaren. Alleen onze angst om niet geliefd te worden omwille van onszelf, maakt ons wantrouwig en arrogant. Wij volgen het motief van het valse ego door te geloven dat wij liefde kunnen voelen door zelfexpressie en confrontatie op een intellectueel niveau. WARE liefde en ECHTE erkenning vinden echter plaats in het hart en daarom kunnen de drijfveren van ons wezen ook daarvandaan komen.
De bedelaar aan de kant van de weg kan voor de onoplettende gewoon een bedelaar zijn, die een individuele geschiedenis achter zich heeft en een geschiedenis met zich meedraagt die zijn lot heeft doen worden tot wat hij nu "is". De oplettende mens daarentegen kan stilstaan bij de oneindige verscheidenheid van het menselijk leven; hij kan dankbaar zijn dat die bedelaar hem herinnert aan de noodzaak van eerlijk en oprecht mededogen; hij kan de kostbaarheid inzien van zijn eigen - op zijn best materieel verzekerde - positie in zijn leven; hij kan ook de gemeenschappelijkheid zien met die bedelaar die net zo verlangt naar liefde en geluk als hij. En tenslotte kunnen zijn inzichten in daden worden omgezet - door de bedelaar aalmoezen te geven. Beslissend voor de erkenning van de eigen morele rijpheid en persoonlijke ontwikkeling is de meditatie, die voortdurend beoefend en geoefend moet worden. Meditatie wordt ook opgevat als "contemplatie" en ik vind dat deze term allesomvattend beschrijft wat in een contemplatieve stemming belangrijk lijkt te zijn. Hij die "wegzinkt" luistert naar zijn innerlijke stem en overpeinst in stilte zijn innerlijke ervaring terwijl hij wordt blootgesteld aan de prikkels van zijn zintuigen. Op deze manier wordt de beoefenaar zich snel bewust van de onderlinge verbondenheid van al het leven en erkent hij zichzelf als onafscheidelijk verbonden met alles wat is. Het "ervaren" van God vindt ALTIJD plaats in het Nu, dat wil zeggen, in al ons dagelijks leven. Focussen op het Nu kan wijselijk de constante, innerlijke vraag omvatten: "WAAROM ervaar ik dit of dat op dit moment? WAT zou mijn ervaring op dit moment voor mij kunnen betekenen? HOE herken ik een betekenis in die ervaring? WIE ben ik?"
Mijn ervaring is dat het leven zien als een lering niet alleen bevorderlijk is voor een kalme en evenwichtige geest, maar eerder leidt tot sereniteit en vrede in het hart. Opwellingen worden waargenomen als tijdelijke impulsen die hun - op de een of andere manier - doel vervullen, ook al is dit doel in het begin meestal voor ons gesloten. Toegegeven: erkenning in het nu is soms moeilijk te realiseren. Daarom is het voor de ware beoefenaar van het grootste belang zich terug te trekken op een rustige en huiselijke plaats voor regelmatige meditatie. Meditatie kan volgens verschillende methoden; zelf gebruik ik belangrijke momenten van reflectie op mijn ervaringen uit het verleden. Zo herken ik vaak achteraf de mogelijke betekenis van een opgedane ervaring, die aanvankelijk - in directe ervaring - voor mij gesloten bleef. Een voortdurend "onderzoek" van mijn eigen ervaring en een permanente bevraging van mijn eigen beweegredenen en de daaruit voortvloeiende handelingen leidt direct en onmiddellijk tot voldoening.Erkenning gebeurt wanneer wij naar ons hart luisteren en de verwarringen van de geest wantrouwen en met gelijkmoedigheid beproeven. Hierdoor rijpen wij tot meesterschap en ontwikkelen wij de onmetelijk profijtelijke deugd van nederigheid. Mogen wij dan allen onze ervaringen en onze ontmoetingen begrijpen als een middel tot een doel, onszelf te kennen - door alles wat in en om ons heen gebeurt te begrijpen als een voortdurende instructie.
"Ik heb zelf verlichting bereikt - wiens leerling moet ik mezelf noemen? Ik ben zelf de onvergelijkbare leraar."
Gautama Boeddha "
