Seksualiteit
Laten we het leven vieren. Vier de liefde. Alle vrijheid van de menselijke ervaring is gebaseerd op eerlijkheid. Eerlijkheid tegenover jezelf en eerlijkheid tegenover anderen. Eerlijkheid is de sleutel tot persoonlijk geluk.
Er zijn meer dogma's en tegelijkertijd meer verschillende geloofsopvattingen rond het onderwerp seksualiteit dan rond enig ander onderwerp - behalve de "juiste" weg naar de goddelijke waarheid. Dit dogmatisme komt niet uit de lucht vallen, want beide essentiële verklaringen van de menselijke ervaring zijn niet alleen met elkaar verbonden, maar vormen twee facetten van één en dezelfde waarheid - hoe wij onszelf willen ervaren en begrijpen. En zo komt het dat de meest prachtige gebieden van de menselijke ervaring gevuld zijn met angsten die in ons geplant zijn. Als we onszelf willen ervaren als sensuele wezens in al onze goddelijkheid - en dit in ons diepste hart weten - en aan de andere kant morele theologische mythen van onze moeder- en vadergeneraties en onze eigen zelfopgelegde ideeën onze weg naar onszelf vertroebelen, is het niet verwonderlijk dat innerlijke conflicten in ons smeulen. De natuurlijke omgang met seksualiteit wordt van jongs af aan gespeend van "beschaafde mensen" - in die mate dat ons geleerd wordt "onze" waarheden bij anderen te zoeken en te ontvangen. Hoe, zo vertelt ons onderbewustzijn ons, kunnen we het grootste deel van ons bestaan onze fantasieën en verlangens laten draaien om wellustige (niet uitsluitend seksuele) gebeurtenissen, en aan de andere kant toch "weten" dat juist die wellustige ideeën en ervaringen "niet mogen" - omdat dit door zoveel "leraren" wordt "geleerd"?
Bij al deze ervaringen rijst de vraag of we door anderen bepaald door het leven willen dwalen, of dat we onze eigen antwoorden in onszelf willen vinden.
Net zoals er geen grenzen kunnen worden opgelegd aan de liefde uit liefde (grenzen ontstaan uit angst), kunnen we ook beperkingen opleggen aan onze seksualiteit als we onszelf in vrijheid willen ervaren. Of twee wezens hun weg naar elkaar vinden uit het diepste verlangen van hun hart, of dat ze gewoon van elkaar willen genieten uit "minachtend" verlangen, is aan hen. En als een wezen een sterk verlangen in zichzelf voelt en deze energieën wil vrijmaken door zichzelf te bevredigen - waarom niet? Mogen we allemaal genieten van onze genoegens. Moraliteit begint waar het gevoel ophoudt. En het zijn onze gevoelens die ons bestaan werkelijk *waardevol* maken.
Seksuele energie is de hoogste vorm van expressie van ons zelf op een "materieel" niveau. En laat het zich altijd speels uitdrukken, als we onszelf willen begrijpen en ervaren in vrijheid te leven. Hoe en waardoor we individuele lust willen ervaren en beleven mag niet bepaald worden door een gestandaardiseerde code. Liefde, vrijheid, spel, seks - dit alles hoort bij elkaar.
Naar mijn mening sluiten spiritualiteit en het bewust beleven van de eigen seksualiteit elkaar niet uit, maar zijn ze, in het hoogste aspect van de liefde, een uiting van ware vrijheid. Verreweg de meeste kerkvaders van de meest uiteenlopende geloofsovertuigingen (mannen, die vooral vrouwen met het verwijt van wellust willen uitsluiten van een vreugdevolle seksualiteit...) beperken de gelovigen dogmatisch volgens hun respectievelijke opvattingen. Moge de vrije geest waaien en zijn heilzame werking ook en vooral weerspiegelen in de vreugdevolle uiting van onze lust. En dit niet alleen met het oog op de voortplanting. Ons lichaam, het voertuig voor onze ziel, is ons als geschenk gegeven opdat wij het "zijn" binnen de relatieve wereld van het lichamelijke kunnen ervaren. Alle uitdrukkingsmogelijkheden waartoe onze verbeelding ons leidt, zijn God welgevallig. Als wij onszelf willen ervaren als levende goden die mensen zijn geworden, biedt ons plezier om te experimenteren op het gebied van seksualiteit ons grote mogelijkheden. Wat is toegestaan is wat behaagt - als ons verlangen in expressie in harmonie is met de wensen van het andere wezen van ons samenzijn. Niettemin kunnen vele wezens op sommige stations van hun spirituele reis besluiten hun eigen seksualiteit niet waar te nemen. Als dit verlangen, deze bekentenis, een bewuste, in vrijheid genomen beslissing is, beperken we onszelf niet wanneer we onthouding beoefenen. Als we echter een of ander dogma volgen volgens hetwelk de "zuivere" geest zich in kuisheid moet oefenen om verlichting te bereiken (of om goddelijke zegen en genade te ervaren), handelen we uit het angstaspect en dit leidt nooit tot de ervaring van vrijheid - laat staan van verlichting.
Mogen we daarom voorzichtig zijn in onze pogingen om oude dogma's niet te vervangen door nieuwe en mogen we speels en vreugdevol genieten van de vele facetten van de liefde...
"Heb ik niet een heerlijke manier gekozen om meer van jou te maken?"
Een stem van God in: Neale Donald Walsch, Gesprekken met God – Deel
I
