Myślenie
Nasze intelektualne poznanie determinuje w znacznym stopniu nasze uczucia. Niemniej jednak nasz świat myśli opiera się na naszych uczuciach. Dlatego tak trudno jest czasem odróżnić myślenie od odczuwania. Ponieważ oba doświadczenia ludzkiej natury powstają w zależności od siebie. Jeśli czujemy się odrzuceni lub wątpimy w siebie, ponieważ ktoś inny nas skrytykował, to wynika to głównie z motywu intelektualnej niepewności. Niepewność, ponieważ mamy tendencję do rozpoznawania siebie w lustrze drugiego człowieka. Ta idea zwątpienia w siebie wynika głównie z naszej przyczynowej ignorancji. Na zasadnicze pytania życia (skąd przychodzimy? dlaczego tu jesteśmy? dokąd zmierzamy?) zazwyczaj nie znamy odpowiedzi w naszej świadomości, chociaż nasza podświadomość może odpowiedzieć na te pytania i robi to na wiele sposobów. Odpowiedzi te przejawiają się w nas poprzez nasze uczucia, życzenia, marzenia i nadzieje. Tak więc nasz intelekt może czasami służyć nam do postrzegania naszych uczuć jako posłańców naszej podświadomości i nieświadomości.
Ale uczucia mogą być również "myślane", a myśli po drugiej stronie mogą być również odczuwane. Chodzi więc przede wszystkim o to, aby zbadać przyczynę danego stanu naszego bytu. Myślenie oznacza śnienie, a to objawia się w nas podświadomymi pragnieniami, aż dojrzeją i staną się rzeczywistością. Jeśli ktoś chce dążyć do wewnętrznego spokoju, może wykorzystać oba podejścia, aby przezwyciężyć pierwotny stan niewiedzy. Na poziomie emocjonalnym, możemy "zaprogramować się pozytywnie" - w tym sensie, że skupiamy się na pięknych chwilach, które przeżyliśmy. Podobne przyciąga podobne, więc będziemy mieli tendencję do tworzenia więcej "pięknych" momentów w naszym DOŚWIADCZENIU. A ta refleksja nad stanami doświadczonymi jako piękne zmienia nasz świat myśli w dalszej chwili, ponieważ oba te zjawiska są współzależne. W zamian, na drodze do wewnętrznego spokoju, równie korzystne jest wybieranie pozytywnych i korzystnych myśli, które wpływają na nasze doświadczenia emocjonalne. Moim zdaniem jest to główna przyczyna tych metod medytacyjnych, które zawierają koncentrację na pozytywnych obrazach przed wewnętrznym okiem. W ten sposób kształtuje się wola człowieka, aby była aktywna w sposób ukierunkowany na cel. Innymi słowy: dąży on do celu. Współzależność naszych myśli i uczuć stwarza zarówno potencjał wyzwania, jak i niebezpieczeństwo. W każdym razie możliwość wpływania na nasze codzienne doświadczenia jest immanentna. Tak więc wszyscy możemy dążyć do tego, aby na naszych drogach, uważnie i "widząc na oko", oświetlać nasze jestestwo, aby w końcu je przeniknąć. A mindfulness zawiera w sobie myśl o permanentnej konfrontacji z Ty.
