Poznanie – Nauczyciel
Posted: Tue Aug 31, 2021 4:27 pm
Teacher
Wszystkie zjawiska są po to, by nas uczyć. Wszystkie istoty są naszymi nauczycielami. Rozumiemy siebie być może najlepiej, gdy traktujemy wszystkie wrażenia, które zbliżają się do naszego wnętrza, jako możliwość nauki. W tym poszukiwaniu wiedzy kluczowe znaczenie ma nasz stosunek do napotykanych wrażeń. Drzewo może być tylko drzewem dla Jedynego, podczas gdy poszukujący może je postrzegać jako istotę zrodzoną z niewiedzy, jak my sami, a następnie podążać za impulsem, by rosnąć i rozwijać się. Prawdopodobnie możemy rozpoznać i dokonać autorefleksji najłatwiej nawet wtedy, gdy rozumiemy nasze myślenie, odczuwanie i działanie jako reakcje na nasze postrzeganie zmysłowe. W ten sposób przyczyna i skutek zamieniają się w naszym DOŚWIADCZENIU, a my znajdujemy się w cennej i korzystnej pozycji uświadamiania sobie determinacji całego Bycia. Każda czująca istota, którą spotykamy na naszych ścieżkach, jest użyteczna dla naszego dojrzewania i nigdy nie jest wysyłana "przypadkowo".
To tylko w oku patrzącego, czy jesteśmy szybcy i nieuważni w naszych spotkaniach, czy też chcemy zrozumieć ukryte metafizyczne znaczenie każdego doświadczenia. W moim doświadczeniu dokonuje się to głównie metodą, że my - w bezpośrednim kontakcie i doświadczeniu "ty" - zastanawiamy się nad naszymi najskrytszymi uczuciami i myślami, aby rozpoznać naturę instrukcji i nauczania, którego doświadczamy. Tylko nasz strach przed tym, żeby nie być kochanym dla samego siebie, czyni nas podejrzliwymi i aroganckimi. Podążamy za motywem fałszywego ego, wierząc, że możemy odczuć miłość poprzez autoekspresję i konfrontację na poziomie intelektualnym. Jednak PRAWDZIWA miłość i PRAWDZIWE uznanie mają miejsce w sercu i dlatego motywacje naszego istnienia mogą również pochodzić stamtąd.
Żebrak przy drodze może być po prostu żebrakiem dla nieostrożnych, który ma za sobą indywidualną historię i niesie ze sobą historię, która sprawiła, że jego los stał się tym, czym "jest" teraz. Z drugiej strony, osoba uważna może zastanawiać się nad nieskończoną różnorodnością ludzkiego życia; może być wdzięczna, że ten żebrak przypomina jej o potrzebie uczciwego i szczerego współczucia; może dostrzec cenność własnej - w najlepszym razie materialnie zabezpieczonej - pozycji w życiu; może też dostrzec wspólność z tym żebrakiem, który tak samo jak on tęskni za miłością i szczęściem. I wreszcie, to spostrzeżenie może przekuć w czyn - ofiarując żebrakowi jałmużnę. Decydujące znaczenie dla rozpoznania własnej dojrzałości moralnej i rozwoju osobowego ma medytacja, którą należy praktykować i to praktykować nieustannie. Medytacja rozumiana jest także jako "kontemplacja" i uważam, że to określenie wyczerpująco opisuje to, co wydaje się istotne w nastroju kontemplacyjnym. Ten, kto "zatapia się" wsłuchuje się w swój wewnętrzny głos i w ciszy kontempluje swoje wewnętrzne doświadczenia, będąc jednocześnie wystawionym na bodźce zmysłów. W ten sposób praktykujący szybko uświadamia sobie wzajemne powiązania całego życia i rozpoznaje siebie jako nierozerwalnie połączonego ze wszystkim, co jest. Doświadczanie" Boga ZAWSZE ma miejsce w Teraz, czyli w całym naszym codziennym życiu. Skupienie się na Teraz może mądrze obejmować ciągłe, wewnętrzne pytanie: "DLACZEGO doświadczam tego lub tamtego właśnie teraz? CO moje doświadczenie może dla mnie znaczyć w tej chwili? JAK rozpoznaję znaczenie w tym doświadczeniu? KIM JESTEM?"
Z mojego doświadczenia wynika, że postrzeganie życia jako nauki jest nie tylko korzystne dla spokojnego i zrównoważonego umysłu, ale raczej prowadzi do pogody ducha i pokoju w sercu. Podniety są postrzegane jako tymczasowe impulsy, które spełniają swój - jakoś - cel, nawet jeśli ten cel jest przeważnie zamknięty dla nas na początku. Przyznaję: uznanie w teraz jest czasami trudne do zrealizowania. Z tego powodu dla prawdziwego praktykującego niezwykle ważne jest, aby odosobnić się w cichym i domowym miejscu w celu regularnej medytacji. Medytacja może przebiegać w różny sposób; ja osobiście używam znaczących momentów refleksji nad moimi przeszłymi doświadczeniami. W ten sposób często rozpoznaję z perspektywy czasu możliwe znaczenie dokonanego doświadczenia, które na początku - w bezpośrednim doświadczeniu - pozostawało dla mnie zamknięte. Ciągłe "badanie" własnego doświadczenia oraz stałe kwestionowanie własnych motywacji i wynikających z nich działań prowadzi bezpośrednio i natychmiast do zadowolenia.Rozpoznanie następuje wtedy, gdy słuchamy naszego serca i nie ufamy pomieszaniu zmysłów, sprawdzając ze spokojem. Dzięki temu dojrzewamy do mistrzostwa i rozwijamy niezmiernie korzystną cnotę pokory. Obyśmy zatem wszyscy rozumieli nasze doświadczenia i nasze spotkania jako środek do celu, do poznania samych siebie - poprzez rozumienie wszystkiego, co dzieje się w nas i wokół nas jako ciągłego nauczania.
"Ja sam osiągnąłem oświecenie - czyim uczniem mam się nazywać? Ja sam jestem niezrównanym nauczycielem."
Gautama Buddha "
