Detection
Spędziłem znaczną część lat młodości na poszukiwaniu nieznanych obiektów latających na niebie. Zawsze patrzyłem w górę z nadzieją, że zobaczę te, których istnienie czułem w sercu i których rzeczywistość starałem się zgłębić intelektualnie. W ten sposób oscylowałem między fazami intuicyjnego rozpoznania i umysłowego zwątpienia. Jednak wszystkie lata patrzenia w górę nie przyniosły mi takiej nagrody, jakiej oczekiwałem.
Dzisiaj - po pewnym czasie zgłębiania mojego umysłu, mojej istoty i mojej świadomości - wyłania się dla mnie bardziej obiecujące podejście.
Opierając się na idei, że wszyscy jesteśmy zdeterminowani (i że ta predeterminacja całej naszej podświadomości jest jasna), "trening" świadomości wydaje mi się być podstawowym warunkiem udanego oglądania pozaziemskich lub międzywymiarowych obiektów latających i ich pasażerów.
Niezbędne jest takie uwarunkowanie naszego umysłu, że rodzaj, zbliżającego się spotkania zakłada się jako pewny. Tutaj więc pewna "naiwność" jest korzystna, bo pozwala nam przezwyciężyć intelektualne, wyuczone wątpliwości. Postrzegamy nasz świat indywidualnymi oczami, a informacje, które do nas docierają są cenzurowane przez naszą świadomość. Nasze wyobrażenia determinują naszą percepcję i z tego powodu możemy zacząć od przyczyny.
"Obiektywność" jako taka wydaje mi się nie istnieć. Percepcja większości w danym czasie daje nam "ważny" obraz świata i ten model reprezentuje przez cały czas jedynie próbę opisania i zrozumienia rzeczywistości. Jest to więc przede wszystkim kwestia poszukiwania wiedzy i "prawdy" w sobie, a więc trzymania się z dala od postulowanej prawdy.
Kiedy ten krok zostanie zrobiony w sercu, wcześniej czy później dotrze również do naszego umysłu. A ten z kolei może otworzyć się na zjawiska nadzmysłowe i pozazmysłowe. Pozorna naiwność rodzi - w tej formie stawania się świadomym (samo-kondycjonowanie) - nieocenioną korzyść.
Jeśli nasz umysł jest otwarty na cuda tego świata, to już tylko mały krok do przekształcenia go w poznanie.
Poznanie oznacza rozpoznanie.
Jeśli więc chcemy spotkać istoty pozaziemskie (teraz, przed czasem zbiorowej zmiany), możemy skonfrontować naszą świadomość z tą rzeczywistością i uwarunkować się w każdym momencie naszego istnienia. Jeśli jesteśmy przebudzeni i nasza myśl o wczesnym, natychmiastowym spotkaniu zrobi resztę, to zgodnie z prawem rezonansu sukces nie będzie opóźniony. Ważne jest jednak, aby zawsze myśleć z "otwartym" sercem, tzn. być świadomym uniwersalnej, wszechogarniającej i tworzącej miłości.
Uznajmy więc nieodłączną moc samostanowienia naszej istoty i bądźmy świadomi naszej wielowymiarowości w każdym momencie naszego doświadczenia. Idea chodzenia po planecie, po ulicy pełnej kosmitów, otwiera naszą świadomość (przy ciągłym warunkowaniu) na prawdy naszego świata. Ważne jest jednak, aby zdać sobie sprawę, że nasze wyobrażenia opierają się na naszych pragnieniach i siłach napędowych i dlatego mogą czasami zaciemniać nasze bezpośrednie doświadczenie. "Percepcja" jest krokiem po linie, ale to nie znaczy, że nie warto trenować własnego umysłu. W krytycznej autorefleksji jesteśmy w stanie oddzielić życzenia i nadzieje od bezpośredniej percepcji. Dzieje się to dzięki mocy naszego własnego serca, które odpowiada nam poprzez uczucia towarzyszące każdej myśli poznawczej. Wszyscy jesteśmy panami naszej istoty i przejawiamy naszą rzeczywistość w oparciu o nasze idee i popędy. Podstawą tego zachowania jest nasza niewiedza; i jeśli jesteśmy szczerze gotowi wziąć odpowiedzialność za siebie, wszechświat nas wynagrodzi.
Istnieją wszechświaty, jak ziarnka piasku w morzu - i wszystkie są różnorodnie zaludnione. Kontakt przed "oficjalnym" kontaktem jest nawiązany i jest prawdopodobnie najbardziej satysfakcjonujący, gdy możemy osiągnąć indywidualne dojrzewanie dla siebie. Wszyscy nie możemy wątpić w powszechność inteligentnego życia (w tym w istniejące kontakty ziemian z przybyszami z zewnątrz), tylko dlatego, że osobiście nie mieliśmy jeszcze "świadomego" doświadczenia. Nasze poznanie może być czasem w przyszłości - a więc możemy zrobić pierwszy krok ku temu celowi już dziś.
Zaprzeczenie prawdzie byłoby zamknięciem umysłu. Szacunek jest zasadą wszechświata i prowadzi do pokory. Bez szacunku - nie ma wiedzy.
"Święty jest rzeczywiście laktancjusz, który zaprzeczył kulistemu kształtowi ziemi, święty jest Augustyn, który przyznał kulisty kształt, ale zaprzeczył antypodom, święty jest Urząd naszych dni, który przyznaje małość ziemi, ale zaprzecza jej ruchowi. Ale dla mnie bardziej święta jest prawda".
Johannes Kepler
