Doubt
1. Ograniczoność
Rozpoznanie własnych ograniczeń jest bezpośrednią drogą do ich przezwyciężenia. W świadomości, że wszyscy jesteśmy wspaniałymi istotami, następuje ekspresja naszej istoty. Z miłością jako motywacją i pokorą w sercu, nie ma celu, który byłby nieosiągalny. Doskonałość duszy w wyrażaniu własnej boskości tworzy te cuda, które dają zadowolenie. Tak więc pesymizm i "negatywność" są pomiotem zwątpienia, które opiera się miłości. Wszyscy znajdujemy drogę do światła poprzez uświadomienie sobie naszej "małości" w pokorze, i tylko dzięki temu doświadczamy prawdziwej wielkości.
2. Zwątpienie
Spokój nieskończoności towarzyszy nam zawsze i wszędzie. Niebo uśmiecha się do nas z łagodnością i nie zna żalu, jaki przypisujemy naszym decyzjom. Przyczyną tego jest brak wątpliwości na "wyższym" poziomie, co umożliwia rozpoznanie. Wątpliwości opierają się miłości i są wyrazem podstawowej motywacji, jaką jest strach. Ten strach, który jest - nieświadomie - w każdym z nas, polega na tym, że Boska obietnica skończonej, wszechogarniającej, niewymagającej, zawsze danej miłości mogłaby zostać złamana przez Stwórcę, tak jak człowiek ma tendencję do łamania swoich obietnic i przysiąg. Niebo jednak nie osądza nas, nikogo ani niczego, ale "obserwuje", jak się potoczą nasze wybory. Tak więc niebo nie osądza - niebo ma dla nas miłosierdzie.
Na zawsze.
3. Współczucie
Wolność własnego umysłu jest zawsze i wszędzie dana. Powodem tego jest wybór, jakiego dokonuje dusza. Tam, gdzie istnieje pozorny (i być może również odczuwalny) przymus, powstaje on dlatego, że własne ja (podświadomie) wybrało te stany. Motywacje mogą być różne. Te dusze, które wybrały szczególnie wyraziste cierpienia, często chcą nam służyć jako nauczyciele i wzbudzić w nas współczucie. Współczucie to różni się od współczucia tym, że wywołuje aktywność w jaźni. Dlatego na cierpienie wszystkich dusz należy zawsze patrzeć ze współczuciem, które prowadzi do natychmiastowego działania. Możemy nie tylko rozpoznać nasze drogi, lecz także nimi podążać.
