1.
Τα διεθνή διαστημικά προγράμματα και ο ISS, στο μυαλό εκείνων που θεωρούν τους εαυτούς τους υπεύθυνους για τη διεύθυνση των πεπρωμένων των ανθρώπων αυτού του πλανήτη, έχουν ως έναν από τους στόχους τους να οδηγήσουν τους ανθρώπους του πλανήτη Γη προς την οικουμενικότητα της νοήμονος ζωής και να κάνουν τις μάζες των "μικρών κρατών" να συνειδητοποιήσουν την ενσωμάτωσή τους στο σύμπαν. Αυτός ο υπολογισμός, ωστόσο, δεν βγαίνει απόλυτα σε πέρας, καθώς η συνειδητοποίηση είναι κατ' αρχήν μια ατομική διαδικασία και η προσωπική πολυδιάστατη εμπειρία γίνεται γενικά με την ενατένιση και την εξέταση του ίδιου του νου του ατόμου. Οι άνθρωποι της Γης μας μπορεί να επισκέφθηκαν τον πλανήτη Άρη με μια εξωγήινη ιπτάμενη μηχανή σε ένα "πρόγραμμα εξερεύνησης" στις 22 Μαρτίου 1962 - αλλά αυτή η ημερομηνία δεν υποδηλώνει σε καμία περίπτωση την αφετηρία του ταξιδιού ανακάλυψης των γήινων ανθρώπων στο δρόμο τους προς το διάστημα. Μπορεί να έχουμε στείλει απεσταλμένους στις Πλειάδες, στον Σείριο, στον Αστερισμό του Ωρίωνα, στον Αλντεμπαράν, στο Ζέτα Ρετικούλι,
στον Ουμμό και σε άλλες γωνιές της "δικής μας" κόγχης του σύμπαντος- αλλά όσο υπάρχει πείνα, δυστυχία και δυστυχία στον κόσμο μας σε βαθμό που δεν το θέλει ο Θεός, εμείς ως ανθρώπινη κοινότητα του πλανήτη Γη δεν θα επωφεληθούμε από αυτό. Βεβαίως, έχουμε λάβει τεχνικά "τεχνάσματα" - τα οποία έχουν το όφελος των γυάλινων χαντρών. Αλλαγές προς το "θετικό" (στον κόσμο της δυαδικότητας υπάρχουν δύο καταστάσεις ύπαρξης) μπορούν να επέλθουν μόνο αν μέσα από τη νεοαποκτηθείσα επαφή γεννηθούν γόνιμα ερεθίσματα για τον ατομικό ψυχισμό. Η επανεξέταση του ατόμου σχετικά με π.χ. νέες κοινωνικές δομές δημιουργεί μόνο εκείνες τις λαμπρές διαδικασίες που οδηγούν σε βελτίωση της γενικής κατάστασης της ζωής μας. Ποιο είναι το νόημα της τυφλής εμπιστοσύνης, της περιέργειας και της αυξανόμενης απόκτησης γνώσεων κατά την ανταλλαγή ιδεών με τεχνικά ή/και πνευματικά προηγμένες κοινότητες, αν αυτά τα υποτιθέμενα οφέλη δεν μεταφέρονται στις πιο απομακρυσμένες γωνιές του κόσμου μας; Όσο τα όντα αυτού του πλανήτη υποφέρουν από ελλείψεις, επειδή αλλού υπάρχει αφθονία, θα πρέπει πρωτίστως να σκεφτούμε την αναδιανομή και τη δικαιότερη μέτρηση του πλούτου όλων. Εξάλλου, κατά τη γνώμη μου, αυτή η πτυχή της ανθρώπινης εμπειρίας δεν αφορά την πολυτέλεια, αλλά μάλλον την άνεση. Δεν χρειάζεται να ταξιδέψουμε στα αστέρια για να μελετήσουμε άλλες αντιλήψεις για την κοινωνία, αλλά μπορούμε να αντλήσουμε από το απόθεμα των ανθρώπινων μοντέλων του δικού μας πλανήτη. Ένα παράδειγμα θα μπορούσε να είναι εκείνοι οι "πρωτόγονοι λαοί", τους οποίους οι "πολιτισμένοι" άνθρωποι αρέσκονται μερικές φορές να περιφρονούν. Δεν θέλω να ρομαντικοποιήσω τις τελετουργίες και τα έθιμα των φυλετικών κοινοτήτων του πλανήτη Γη, αλλά οι περισσότερες από αυτές έχουν κοινό χαρακτηριστικό ότι ζουν σε "κοινότητες αλληλεγγύης", οι οποίες στον "πλούσιο" κόσμο συνήθως μόνο αναφέρονται. Έτσι, η παραμονή εντός ενός συγκεκριμένου κανόνα δικαίου μπορεί να εμποδίσει την πρόοδο στην πορεία προς την ανάδειξη ενός κοσμικού ανθρώπου. Η αναγνώριση του status quo των κοινωνικά δοσμένων συστημάτων δημιουργεί εκείνες τις αδικίες που καθιστούν εξαρχής δυνατή την ταλαιπωρία μπροστά στην αφθονία. Παρ' όλα αυτά, παρ' όλη τη δέουσα δυσαρέσκεια, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι όχι η επανάσταση αλλά μάλλον η εξέλιξη μπορεί να είναι ο στόχος όλων μας. Η ζωή εκδηλώνεται με όλους τους νοητούς τρόπους - και ποτέ αποκλειστικά στο τώρα, δηλαδή χρονικά περιορισμένη. Είθε να νοσταλγούμε τον επερχόμενο κόσμο της ειρήνης, είθε να απλώσουμε τα χέρια μας προς την επερχόμενη ειρήνη και είθε όλοι μας ατομικά να προβούμε σε εκείνες τις ενέργειες που θα μας οδηγήσουν σε ένα ειρηνικό και ευτυχισμένο μέλλον. Τα λόγια επιφέρουν ιερά πράγματα μόνο όταν μεταφράζονται σε πράξεις.
2. Ύπαρξη
Το μεγαλύτερο από όλα τα θαύματα είναι η ύπαρξη στην ολότητα και την πολυπλοκότητά της. Το να θέλουμε να κατανοήσουμε την "ύπαρξη" σε όλη της την πολυπλοκότητα είναι, κατά τη γνώμη μου, το αποφασιστικό περιεχόμενο όλων των θρησκευτικών και φιλοσοφικών σχολών - γιατί έτσι προσεγγίζουμε τον Θεό, διεισδύοντας με το πνεύμα μας στη δημιουργία του. Και κατά την εμπειρία μου, αυτή η κατανόηση επιτυγχάνεται καλύτερα μέσα από την ευαίσθητη αίσθηση του θαύματος της ύπαρξης. Οι βουδιστικές σχολές αναθέτουν το ρόλο μιας έκτης αίσθησης στον ανθρώπινο νου (με τη μορφή της συνείδησης), καθώς φαίνεται να είναι ικανός να αντιλαμβάνεται και να διεισδύει στην "πραγματικότητα". Η λέξη "πραγματικότητα" περιλαμβάνει τη λέξη "έργο" και με αυτόν τον τρόπο η αντίληψή μας λαμβάνει ατομικά καθορισμένη υποδοχή. Έτσι, η αλήθεια και η "αποτελεσματικότητά" της αποτελούν την προέλευση και την έκφραση της ύπαρξης.
