1.
Δεν υπάρχει "αντικειμενικότητα" στην ανθρώπινη εμπειρία. Υπάρχουν όμως υποκειμενικές αλήθειες όσες και οι άνθρωποι.
Αυτός ο κόσμος υποτάσσεται ("κυβερνάται") από όντα που θέλουν να αιχμαλωτίσουν το μυαλό μας. Η κυβέρνησή τους (μάλλον: το σύνταγμά σας) είναι λεπτή και παρεμβαίνει στις πιο διαφορετικές μορφές της ανθρώπινης εμπειρίας. Προκειμένου να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο όλη η συνείδησή μας ελέγχεται, εξαναγκάζεται και γίνεται πειθήνια, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε τη φύση του ανθρώπινου νου.
Ο Βούδας Γκαουτάμα Σιντάρτα Σακιαμούνι διδάσκει ότι η σωστή άποψη διαμορφώνεται μέσα από τη φωνή του άλλου και τον δικό μας προβληματισμό. Μια τέτοια διαδικασία οδηγεί επίσης στην αποδοχή μιας "λανθασμένης" άποψης. Η ανθρώπινη συνείδηση ζει από τον εφοδιασμό της με πληροφορίες που λαμβάνονται μέσω των αισθητηρίων οργάνων. Η ταξινόμηση ("αξιολόγηση") των εισερχόμενων πληροφοριών γίνεται με συγκρίσεις που κάνει ο εγκέφαλος με ήδη γνωστές πληροφορίες.
Εάν το όργανο επεξεργασίας πληροφοριών, vulgo: ο εγκέφαλος, τρέφεται συνεχώς με πληροφορίες ενός συγκεκριμένου είδους, αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη συνήθεια ("conditioning") του αντίστοιχου οργάνου και συνεπώς του ψυχισμού του έμβιου όντος.
Αυτή η κλιμάκωση με τη σειρά της προϋποθέτει ότι παρόμοιες πληροφορίες που εισάγονται στη συνέχεια στο άτομο γίνονται αποδεκτές και αποθηκεύονται ως "γνωστές", "χρησιμοποιημένες" και "αξιόπιστες".
Είναι απαραίτητο να αναγνωρίσουμε αυτόν τον κύκλο υποδοχής πληροφοριών (αντίληψη), επεξεργασίας πληροφοριών και αποθήκευσης πληροφοριών (με σκοπό την προσφυγή και τη σύγκριση), να τον συνειδητοποιήσουμε και να τον αμφισβητήσουμε.
Το πιο επείγον καθήκον της συνείδησης είναι η αμφισβήτηση και ο προβληματισμός σχετικά με τις πληροφορίες που αναδύονται. Η απλή αποδοχή των πληροφοριών χωρίς προβληματισμό για το αληθινό τους περιεχόμενο ή το νόημά τους οδηγεί κάθε ζωντανό ον που το εφαρμόζει αυτό στην εξάρτηση και τον εξωτερικό έλεγχο - με άλλα λόγια, στη δουλεία.
Δεν υπάρχει "αντικειμενικότητα" στην ανθρώπινη εμπειρία. Υπάρχουν όμως υποκειμενικές αλήθειες όσες και οι άνθρωποι.Αυτός ο κόσμος υποτάσσεται ("κυβερνάται") από όντα που θέλουν να αιχμαλωτίσουν το μυαλό μας. Η κυβέρνησή τους (μάλλον: το σύνταγμά σας) είναι λεπτή και παρεμβαίνει στις πιο διαφορετικές μορφές της ανθρώπινης εμπειρίας. Προκειμένου να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο όλη η συνείδησή μας ελέγχεται, εξαναγκάζεται και γίνεται πειθήνια, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε τη φύση του ανθρώπινου νου.Ο Βούδας Γκαουτάμα Σιντάρτα Σακιαμούνι διδάσκει ότι η σωστή άποψη διαμορφώνεται μέσα από τη φωνή του άλλου και τον δικό μας προβληματισμό. Μια τέτοια διαδικασία οδηγεί επίσης στην αποδοχή μιας "λανθασμένης" άποψης. Η ανθρώπινη συνείδηση ζει από τον εφοδιασμό της με πληροφορίες που λαμβάνονται μέσω των αισθητηρίων οργάνων. Η ταξινόμηση ("αξιολόγηση") των εισερχόμενων πληροφοριών γίνεται με συγκρίσεις που κάνει ο εγκέφαλος με ήδη γνωστές πληροφορίες.Εάν το όργανο επεξεργασίας πληροφοριών, vulgo: ο εγκέφαλος, τρέφεται συνεχώς με πληροφορίες ενός συγκεκριμένου είδους, αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη συνήθεια ("conditioning") του αντίστοιχου οργάνου και συνεπώς του ψυχισμού του έμβιου όντος.Αυτή η κλιμάκωση με τη σειρά της προϋποθέτει ότι παρόμοιες πληροφορίες που εισάγονται στη συνέχεια στο άτομο γίνονται αποδεκτές και αποθηκεύονται ως "γνωστές", "χρησιμοποιημένες" και "αξιόπιστες".Είναι απαραίτητο να αναγνωρίσουμε αυτόν τον κύκλο υποδοχής πληροφοριών (αντίληψη), επεξεργασίας πληροφοριών και αποθήκευσης πληροφοριών (με σκοπό την προσφυγή και τη σύγκριση), να τον συνειδητοποιήσουμε και να τον αμφισβητήσουμε.Το πιο επείγον καθήκον της συνείδησης είναι η αμφισβήτηση και ο προβληματισμός σχετικά με τις πληροφορίες που αναδύονται. Η απλή αποδοχή των πληροφοριών χωρίς προβληματισμό για το αληθινό τους περιεχόμενο ή το νόημά τους οδηγεί κάθε ζωντανό ον που το εφαρμόζει αυτό στην εξάρτηση και τον εξωτερικό έλεγχο - με άλλα λόγια, στη δουλεία.Ο "τρόμος της κοινής γνώμης" οδηγεί σε μια μάζα ζωντανών όντων που εξαναγκάζονται σε υπακοή από όντα που απέχουν πολύ από το να ακολουθούν το θέλημα του Θεού. Να είσαι ελεύθερος, ανθρώπινο ον, και να ενδυναμωθείς στις προσπάθειές σου να βρεις την ειρήνη μέσα σου.
2. Ύπαρξη και γίγνεσθαι
Το φως και η σκιά υπάρχουν σε αλληλεπίδραση στο διάστημα, όπως ακριβώς και στη γη. Όπως ο άνθρωπος τρέφει και αλλάζει το σώμα του μέσω της κυκλικής-ρυθμικής αναπνοής, έτσι και όλη η ζωή υπόκειται σε αλλαγές. Αυτή η ενιαία αλληλουχία επιμέρους καταστάσεων - οι οποίες είναι ασύγκριτες αλλά αυτο-ομοειδείς - χαρακτηρίζει αυτό που συνήθως αποκαλούμε ζωή.
Ακριβώς όπως το σύμπαν στο σύνολό του είναι μέρος της αναπνοής του Μπράχμα, η αναπνοή μας είναι έκφραση της σωματικότητας μας. Η αλλαγή στην οποία υπόκειται κάθε τι που γεννιέται και φεύγει, χαρακτηρίζει την ύπαρξη. Το γίγνεσθαι και το είναι είναι ένα και δεν εξαρτώνται το ένα από το άλλο. Και τα δύο είναι απλώς εκφράσεις της προοπτικής του φιλοσοφικού παρατηρητή - το Είναι σηματοδοτεί τη μακροσκοπική θεώρηση και το Γίγνεσθαι σηματοδοτεί την κινητικότητα της μικροσκοπικής θεώρησης.
Το φως και η σκιά υπάρχουν σε αλληλεπίδραση στο χώρο, όπως ακριβώς και στη γη. Ακριβώς όπως ο άνθρωπος τρέφει και αλλάζει το σώμα του μέσω της κυκλικής-ρυθμικής αναπνοής, όλη η ζωή υπόκειται σε αλλαγές. Αυτή η ενιαία αλληλουχία επιμέρους καταστάσεων - οι οποίες είναι ασύγκριτες αλλά αυτο-ομοειδείς - χαρακτηρίζει αυτό που συνήθως αποκαλούμε ζωή.Ακριβώς όπως το σύμπαν στο σύνολό του είναι μέρος της αναπνοής του Μπράχμα, η αναπνοή μας είναι έκφραση της σωματικότητας μας. Η αλλαγή στην οποία υπόκειται κάθε τι που γεννιέται και φεύγει, χαρακτηρίζει την ύπαρξη. Το γίγνεσθαι και το είναι είναι ένα και δεν εξαρτώνται το ένα από το άλλο. Και τα δύο είναι απλώς εκφράσεις της προοπτικής του φιλοσοφικού παρατηρητή - το Είναι σηματοδοτεί τη μακροσκοπική θεώρηση και το Γίγνεσθαι σηματοδοτεί την κινητικότητα της μικροσκοπικής θεώρησης.Η επίγνωση εξαρτάται από το γίγνεσθαι. Η υπερσυνειδητότητα αναδύεται στο άτομο όταν ο μεταβαλλόμενος εαυτός αναγνωρίζει την αληθινή, "ανώτερη" φύση της μονιμότητας.
