AwareNess
1.
Ο ανθρώπινος νους είναι σαν μια λίμνη. Κάθε πληροφορία που μας μεταφέρεται έχει συνέπειες. Παίρνουμε μια σκέψη και την επεξεργαζόμαστε, την τοποθετούμε στη μνήμη μας και την εξετάζουμε με το υποσυνείδητό μας. Το αποτέλεσμα αυτής της ενατένισης από το υποσυνείδητο αντανακλάται στη συνείδησή μας. Όταν κάποιος ρίχνει μια πέτρα σε μια λίμνη, η πέτρα πέφτει στον πυθμένα της λίμνης. Μόνο τα κύματα στην επιφάνεια μαρτυρούν την πέτρα. Έτσι, η αιτία (η πέτρα) πέφτει στο υποσυνείδητο και το αποτέλεσμα (τα κυματιστά κύματα) αντανακλάται στη συνείδηση. Όταν συγκεντρώνονται αρκετές πέτρες στον πυθμένα της λίμνης, το νερό της επιφάνειας ξεχειλίζει τις όχθες. Αν κάποιος θέλει να το αποφύγει αυτό, είναι απαραίτητο να βυθίσει τη λίμνη. Έτσι πρέπει να καταβάλουμε προσπάθεια να βυθομετρήσουμε τη λίμνη μας - το υποσυνείδητο.
2.
Οι ιδέες μας καθορίζουν την αντίληψή μας. Η αντίληψή μας καθορίζεται από τις αισθητηριακές εντυπώσεις. Δεν θα ήταν σοφό από μέρους μας να ανοίξουμε τη συνείδησή μας και να μην ακολουθήσουμε τον μαθητή του Ιησού Θωμά, ο οποίος δεν πίστεψε μέχρι να δει;
3.
Όποιος μόνο "θα γίνει", δεν "είναι". Η συνείδησή μας θα πρέπει να είναι επικεντρωμένη στο να ακολουθούμε την αναγνώριση στο τώρα. Αυτό δεν σημαίνει αποδέσμευση από το χθες, το σήμερα και το αύριο ως αντικείμενα της γνώσης, αλλά εστίαση στην εκάστοτε προσωρινή κατάσταση.
Κατά συνέπεια, δεν πρέπει να αρνούμαστε το παρελθόν μας και να μην ελπίζουμε στο μέλλον μας (ιδίως εφόσον διαμορφώνουμε το μέλλον μας ελεύθερα, ανεξάρτητα και αληθινά ή συμβαίνοντα από την αυτοεμπειρία μας), αλλά να αγωνιούμε για την αναγνώριση στο εδώ και τώρα.
Όποιος μόνο "θα είναι", δεν "είναι". Η συνείδησή μας θα πρέπει να είναι επικεντρωμένη στο να ακολουθεί την αναγνώριση στο τώρα. Αυτό δεν σημαίνει αποδέσμευση από το χθες, το σήμερα και το αύριο ως αντικείμενα αναγνώρισης, αλλά μάλλον εστίαση στην εκάστοτε προσωρινή κατάσταση.Κατά συνέπεια, δεν πρέπει να αρνούμαστε το παρελθόν μας και να μην ελπίζουμε στο μέλλον μας (ιδίως εφόσον διαμορφώνουμε το μέλλον μας ελεύθερα, ανεξάρτητα και αληθινά ή συμβαίνοντα από την αυτοεμπειρία μας), αλλά να αγωνιούμε για την αναγνώριση στο εδώ και τώρα.Αυτό σημαίνει πρακτικά: να αποφεύγουμε την ελπίδα και τον φόβο.
