Ειρήνη
1. Ειρήνη
Η σοφία και η αλήθεια είναι συνθήκες (και περιστάσεις) που εμφανίζονται όταν μια ψυχή λαμβάνει ειρήνη. Αυτή η ειρήνη είναι εγγενής και δίνεται πάντα σε όλα τα όντα. Η "τύφλωσή" μας στη νύχτα του λάθους μας κάνει μόνο να βιώνουμε και να κάνουμε μια επιλογή. Αυτή η δυνατότητα επιλογής απαιτεί διαφοροποίηση και αυτή με τη σειρά της απαιτεί αξιολόγηση. Ο Ουρανός ζει στον κόσμο του Απόλυτου, ενώ η φυσική ύπαρξη εκδηλώνεται στον κόσμο του σχετικού. Αυτή η περίσταση δημιουργεί τις εντάσεις που κάνουν τα ταξίδια μας να φαίνονται τόσο πολύτιμα και την ομορφιά στην έκφραση της κίνησης. Η ειρήνη - ιδίως η ειρήνη του νου - υπάρχει τόσο απόλυτα όσο και σχετικά. Είθε όλοι μας να αναγνωρίσουμε το φως μας και να κατανοήσουμε την ομορφιά των ταξιδιών μας. Μέσα από αυτό που μας έριξε σε αυτή την ύπαρξη - την αναζήτηση της εμπειρίας.
2. Συγχώρεση
Η έχθρα τότε ξεπερνιέται μέσα μας, όταν όλοι αναγνωρίζουμε ότι είμαστε αδέλφια στον ουρανό. Αυτή η αναγνώριση περιλαμβάνει τη σκέψη και το συναίσθημα της συγχώρεσης. Όλοι μας δυσκολευόμαστε να συγχωρήσουμε ο ένας τον άλλον όσο δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας. Αυτή η "ενοχή" έχει αναπτυχθεί στην παράδοσή μας να βλέπουμε τους εαυτούς μας ως ημιτελή, ατελή και ανίερα όντα. Η θεόσταλτη ικανότητά μας να κρίνουμε και να κρίνουμε προϋποθέτει το κίνητρο της αξιολόγησης.
Η αξιολόγηση, όμως, ταξινομεί και κατά συνέπεια περιορίζει τη σκέψη, την επιθυμία και τη δράση μας.
Η ειρήνη γεννιέται μέσα μας όταν - δυνάμει της νόησής μας - ζούμε την αγάπη. Και αυτό σημαίνει πρώτα απ' όλα να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας ως αυτό που είναι: Ένα ον του φωτός - χωρίς λάθη, αλλά υποκείμενος σε λάθη. Αυτά τα λάθη είναι πολύτιμα και ταυτόχρονα άκρως καλοπροαίρετα, γιατί μόνο αυτά καθορίζουν την ανάπτυξη και την "ωρίμανση" κάθε ψυχής.
Αν ο Θεός ήθελε να αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας ως "τέλειο" κάθε στιγμή, δεν θα είχε δημιουργήσει τη δυνατότητα λάθους. Το λάθος είναι αυτό που επιτρέπει στην ψυχή να ωριμάσει και να γνωρίσει τον εαυτό της. Επομένως, δεν πρέπει να φοβόμαστε ότι μπορούμε να "σφάλουμε", διότι αυτό θα σήμαινε ότι θα αφαιρούσαμε από την ψυχή μας τη δυνατότητα της ωρίμανσης και της "ανάπτυξης". Αντίθετα, μπορούμε να απολαμβάνουμε τα ταξίδια μας και να μαθαίνουμε από τις εμπειρίες των άλλων και τις δικές μας.
Εάν ζούμε σε αυτήν την πίστη, θα ανταμειφθούμε με την ειρήνη.
