Cure
Η συνείδησή μας βιώνει περιορισμούς αν δεν αφήσουμε το μυαλό μας να μείνει στο εδώ και τώρα. Αυτό συμβαίνει με τέτοιο τρόπο, ώστε η αναγνώριση της ενσωμάτωσης της ατομικότητάς μας στη θεϊκή πραγματικότητα της ύπαρξης να μη γίνεται αντιληπτή από εμάς, ειδικά όταν εστιάζουμε την προσοχή μας στο παρελθόν ή στο μέλλον.
Αυτά τα ταξίδια του νου μας στο παρελθόν ή στο μέλλον -δηλαδή η μνήμη ή η φαντασία- έχουν ως αποτέλεσμα να αποδυναμώνεται η προσοχή μας σε σχέση με την παρούσα "πραγματική" μας κατάσταση. Οι βουδιστικές σχολές συνιστούν, μεταξύ άλλων, ως διαλογιστική, στοχαστική τεχνική για την υπέρβαση αυτού του υποτιθέμενου διαχωρισμού, τη συγκέντρωση (επίγνωση) στην ίδια την αναπνοή μας. Με την εστίαση σε καθαρά φυσικές καταστάσεις της ύπαρξης στο τώρα (όπως η προσοχή στην αναπνοή μας), ο νους (η συνείδηση) διατηρείται στο παρόν. Ο στόχος αυτής της επιμονής της ανθρώπινης αναγνώρισης στο Τώρα είναι η πιο τέλεια αναγνώριση της παρουσίας του Θεού σε κάθε στιγμή. Ο σκοπός αυτής της προτεινόμενης άσκησης μπορεί επομένως να είναι να βιώσουμε τον ΘΕΟ στο ΤΩΡΑ. Κατά συνέπεια, οι ελπίδες μας για έναν καλύτερο κόσμο (και μια προσωπική και ατομική θεραπεία του συνειδητού εαυτού μας) μπορεί να μην προβάλλονται στο μέλλον- αντίθετα, μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η "θεραπεία εν τη ύπαρξει" μπορεί πάντα να συμβαίνει τώρα. Μπορούμε ειρηνικά να συνειδητοποιήσουμε και να αποκτήσουμε επίγνωση ότι ο παράδεισος είναι απλώς μια ειδική κατάσταση συνείδησης - μια κατάσταση που όλοι μας λαχταράμε και είναι πιο πιθανό να επιτύχουμε, αν περιμένουμε και θέλουμε να την πραγματοποιήσουμε στο τώρα.
. Κατά συνέπεια, οι ελπίδες μας για έναν καλύτερο κόσμο (και μια προσωπική και ατομική θεραπεία του συνειδητού εαυτού μας) μπορεί να μην προβάλλονται στο μέλλον- αντίθετα, μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η "ίαση της ύπαρξης" μπορεί πάντα να συμβαίνει τώρα. Μπορούμε ειρηνικά να συνειδητοποιήσουμε και να αποκτήσουμε επίγνωση ότι ο παράδεισος είναι απλώς μια ειδική κατάσταση συνείδησης - μια κατάσταση που όλοι μας λαχταράμε και είναι πιο πιθανό να επιτύχουμε αν περιμένουμε και θέλουμε να την πραγματοποιήσουμε στο τώρα.Το καθήκον μας για την πραγμάτωση του επίγειου παραδείσου είναι να μεταφράσουμε την ατομικά διανοητικά και συναισθηματικά αποκτηθείσα γνώση μας σε πράξη. "Το χαρτί είναι υπομονετικό", λέγεται, και ένα εκατομμύριο όμορφες λέξεις δεν επιφέρουν τον βαθμό αλλαγής που επιφέρει μια και μόνο, καλά μελετημένη, πράξη.
