Τρόποι
Είναι οι δικοί μου περιορισμοί που με κάνουν να βλέπω τα πράγματα με τον τρόπο που με προστάζει η αλήθεια μου. Και έτσι είναι αληθινά για μένα. Ένας άλλος μπορεί να αναγνωρίζει μια διαφορετική αλήθεια από μένα - αυτό σημαίνει για μένα να του επιτρέψω τον τρόπο του, γιατί η αναγνώριση γίνεται πάντα με έναν ατομικά διαφορετικό τρόπο.
Η άποψή μας για τον κόσμο βασίζεται στις εμπειρίες μας, τις οποίες έχουμε βιώσει και αισθανθεί με την ατομική μας ύπαρξη. Η αλήθεια είναι ο στόχος και δεν είμαστε φειδωλοί όταν επιλέγουμε τα μέσα για να πλησιάσουμε αυτόν τον στόχο. Όλοι τρολάρουμε μέσα στη ζωή και αναγνωρίζουμε τα μονοπάτια μας ως τα (ίσως;) μόνα δυνατά, γιατί μερικές φορές μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να εξηγήσουμε τις σκέψεις, τα λόγια και τις πράξεις μας.
Μερικές φορές δεν είναι εύκολο να εξηγήσουμε στους άλλους τα κίνητρά μας και τα συμπεράσματα που βγάζουμε από αυτά- συχνά οι προσπάθειές μας καταλήγουν σε ανταλλαγή χτυπημάτων. Κατά την εμπειρία μου, ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγετε αυτό το δίλημμα είναι να επικεντρωθείτε στον πραγματικό σας στόχο. Αυτή η μνήμη για εμάς, που ζωντανεύει και παίρνει σάρκα και οστά, αντιπροσωπεύει τη θεία ειρήνη.
Ο πρακτικός τρόπος για να κάνουμε πράξη την προσπάθειά μας για την αλήθεια με τρόπο ωφέλιμο για εμάς είναι η ανεκτικότητα. Η ανεκτικότητα δεν περιλαμβάνει το κίνητρο εκείνης της αδιαφορίας που έχει παραινετική προέλευση. Αντίθετα, ανοχή για μένα σημαίνει να εξετάζω τα κίνητρα και τις αποφάσεις ενός άλλου όντος προκειμένου να δω αν μπορώ να ωφεληθώ από την αναγνώριση του άλλου. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγεται η τυφλή ακολουθία, όπως και η εγωιστική επιμονή στη δική μας άποψη.
Όλοι ζούμε στο φως και όλα τα όντα μας αποτελούνται από αυτό.
Προερχόμενοι από ένα από τα δύο βασικά κίνητρα που βιώνουμε την ύπαρξή μας (αγάπη και φόβος), διαμορφώνεται το μονοπάτι που έχουμε μπροστά μας. Κάθε μέρα. Σε κάθε στιγμή της ύπαρξής μας. Βιώνουμε τους εαυτούς μας ως ευμετάβλητα όντα και αυτό το γεγονός μας κάνει να αμφιβάλλουμε και να διστάζουμε. Αυτό με τη σειρά του έχει ως αποτέλεσμα την αβεβαιότητα για την ύπαρξή μας, η οποία μας κάνει να φαινόμαστε στους άλλους επικριτικοί, επιφυλακτικοί ή και απορριπτικοί.
Στην αναγνώριση της μη πληρότητας της πορείας μας βρίσκεται η σοφία που μας φέρνει πιο κοντά στο φως. Γιατί οι τελευταίοι θα είναι πρώτοι, και μόνο μια υποτιθέμενη έλλειψη είναι αυτή που μας κάνει να βιώσουμε την αληθινή μας φύση. Όταν αγαπάμε άνευ όρων, αδιαφορούμε για το αν μια σοβαρή ασθένεια μπορεί να παραμορφώσει το σώμα του αγαπημένου μας προσώπου. Με την ανάμνηση της δύναμης της αγάπης που κατοικεί σε όλους μας, βιώνουμε τη θεραπεία μας. Μια έκφραση αυτού του γεγονότος είναι η συγχώρεση. Οι διαφωνίες μας βασίζονται λοιπόν στην ελλιπή αναγνώρισή μας και αποτελούν - παρά την κακή μας τύχη - ισχυρούς οδοδείκτες στο δρόμο μας προς τη σωτηρία.
Στην αναγνώριση της ατελούς μας πορείας στα μονοπάτια μας βρίσκεται η σοφία που μας φέρνει πιο κοντά στο φως. Γιατί οι τελευταίοι θα είναι πρώτοι, και μόνο μια υποτιθέμενη έλλειψη είναι αυτή που μας κάνει να βιώσουμε την αληθινή μας φύση. Όταν αγαπάμε άνευ όρων, αδιαφορούμε για το αν μια σοβαρή ασθένεια μπορεί να παραμορφώσει το σώμα του αγαπημένου μας προσώπου. Με την ανάμνηση της δύναμης της αγάπης που κατοικεί σε όλους μας, βιώνουμε τη θεραπεία μας. Μια έκφραση αυτού του γεγονότος είναι η συγχώρεση. Οι διαφωνίες μας βασίζονται λοιπόν στην ελλιπή αναγνώρισή μας και αποτελούν - παρά την κακή μας τύχη - ισχυρούς οδοδείκτες στο δρόμο μας προς τη σωτηρία.
