Meditation
1.
Ο κόσμος δεν είναι όπως σας τον εξηγούν.
Είναι πολύ πιο όμορφος.
Από αμνημονεύτων χρόνων, οι αδελφές και οι αδελφοί μας από το σύμπαν συνοδεύουν την ανάπτυξή μας και βοηθούν την ανθρωπότητα στη γη.
Τώρα ο Θεός αποφάσισε να αφυπνίσει την ανθρωπότητα για να μας καταστήσει σαφές την ευθύνη μας απέναντι στη δημιουργία.
Στο μέλλον δεν θα υπάρχουν πια έθνη, ο Θεός μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε όλοι παιδιά μιας γης.
Ο Θεός δίνει σε ολόκληρο τον κόσμο αγάπη, ειρήνη, ελευθερία και αλήθεια.
2.
Ας μην πιστεύουμε αυτό που υποτίθεται ότι πρέπει να πιστεύουμε, αλλά ας πιστεύουμε αυτό που βιώνουμε προσωπικά και οι ίδιοι. Οι ξένες εμπειρίες - αν τις αναγνωρίσουμε ως την αλήθεια μας - μας στερούν την προσωπικότητά μας (έστω κι αν το εγώ είναι μια ψευδαίσθηση και όχι μόνιμη) και μας κάνουν εξαρτημένους. Ο Θεός δεν θέλει να μας δει δέσμιους, αλλά ελεύθερους. Δεν πρέπει να είμαστε ανοιχτοί στο ψέμα ότι υπάρχει μια κόλαση στην οποία τιμωρούμαστε για τις πράξεις μας. Αυτοί που θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι υπάρχει κόλαση, δεν γνωρίζουν ή θέλουν να δεσμεύσουν το πνεύμα μας και να μας κρατήσουν εξαρτημένους. Δεν υπάρχει κόλαση. Ο Θεός αγαπάει και ΕΙΝΑΙ σε όλα, επομένως και σε εμάς. Η "τιμωρία" - είτε καλή είτε κακή - προκύπτει μόνο μέσω του καρμικού νόμου, του νόμου του γίγνεσθαι, της αιτίας και του αποτελέσματος. Εμείς "εξιλεωνόμαστε" για τις κακές μας πράξεις σε μελλοντικές ζωές και οι καλές πράξεις ανταμείβονται. Αυτό δεν είναι τιμωρία, αλλά η διαδικασία της μάθησης. Ποτέ δεν είναι αργά για να μετανοήσουμε. Η μετενσάρκωση αποτελεί συστατικό στοιχείο της αιώνιας ζωής. Εφόσον το σύμπαν γνωρίζει τις απαιτήσεις για την απόδειξη της μετενσάρκωσης, αυτή θα υπάρχει στο μέλλον. Όλοι μας απλώς φιλοδοξούμε να φτάσουμε στο φως του Θεού, χωρίς βαρύτητα και χωρίς προσπάθεια, αλλά μέσω της εργασίας. Δεν είμαστε "τυχαία" στο εδώ και τώρα. Δεν υπάρχει καμία σύμπτωση. Τα αστέρια μας διδάσκουν ότι τώρα αρχίζει η εποχή του Αγίου Πνεύματος. Για όλους και όλες. Μόνο η αγάπη, η χάρη και το έλεος ισχύουν από αιωνιότητα σε αιωνιότητα. Είμαστε τυφλοί, αν και θα μπορούσαμε να δούμε.
Ας μην πιστέψουμε αυτό που υποτίθεται ότι πρέπει να πιστέψουμε, αλλά ας πιστέψουμε αυτό που βιώνουμε προσωπικά και οι ίδιοι. Οι ξένες εμπειρίες - αν τις αναγνωρίσουμε ως αλήθεια μας - μας στερούν την προσωπικότητά μας (έστω κι αν το εγώ είναι μια ψευδαίσθηση και όχι μόνιμη) και μας κάνουν εξαρτημένους. Ο Θεός δεν θέλει να μας δει δέσμιους, αλλά ελεύθερους. Δεν πρέπει να είμαστε ανοιχτοί στο ψέμα ότι υπάρχει μια κόλαση στην οποία τιμωρούμαστε για τις πράξεις μας. Αυτοί που θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι υπάρχει κόλαση, δεν γνωρίζουν ή θέλουν να δεσμεύσουν το πνεύμα μας και να μας κρατήσουν εξαρτημένους. Δεν υπάρχει κόλαση. Ο Θεός αγαπάει και ΕΙΝΑΙ σε όλα, επομένως και σε εμάς. Η "τιμωρία" - είτε καλή είτε κακή - προκύπτει μόνο μέσω του καρμικού νόμου, του νόμου του γίγνεσθαι, της αιτίας και του αποτελέσματος. Εμείς "εξιλεωνόμαστε" για τις κακές μας πράξεις σε μελλοντικές ζωές και οι καλές πράξεις ανταμείβονται. Αυτό δεν είναι τιμωρία, αλλά η διαδικασία της μάθησης. Ποτέ δεν είναι αργά για να μετανοήσουμε. Η μετενσάρκωση αποτελεί συστατικό στοιχείο της αιώνιας ζωής. Εφόσον το σύμπαν γνωρίζει τις απαιτήσεις για την απόδειξη της μετενσάρκωσης, αυτή θα υπάρχει στο μέλλον. Όλοι μας απλώς φιλοδοξούμε να φτάσουμε στο φως του Θεού, χωρίς βαρύτητα και χωρίς προσπάθεια, αλλά μέσω της εργασίας. Δεν είμαστε "τυχαία" στο εδώ και τώρα. Δεν υπάρχει καμία σύμπτωση. Τα αστέρια μας διδάσκουν ότι τώρα αρχίζει η εποχή του Αγίου Πνεύματος. Για όλους και όλες. Μόνο η αγάπη, η χάρη και το έλεος ισχύουν από αιωνιότητα σε αιωνιότητα. Είμαστε τυφλοί, αν και θα μπορούσαμε να δούμε.
3. Διαλογισμός αυτοπρογραμματισμού
Αναζητώ καταφύγιο σε όλους τους Βούδες και τους Μποντισάτβα και τους προσφέρω την ειρήνη μου. Επιλέγω αγαπητικές και ειρηνικές σκέψεις και μπορώ έτσι να αντιλαμβάνομαι ένα αγαπητικό και ειρηνικό περιβάλλον. Η συγχώρεση είναι το κλειδί για την ευτυχία. Η ύψιστη αλήθεια είναι η αγάπη και η ύψιστη σοφία είναι η ειρήνη που ενυπάρχει σε αυτήν. Η ειρήνη και η αγάπη πρέπει να γεμίζουν όλα τα αισθανόμενα όντα και να μας φέρνουν σε αρμονία με τον εαυτό μας. Περπατώ στο μονοπάτι του φωτός και δεν προβληματίζομαι, ακόμη και όταν όλη η ζωή υποφέρει. Δεν υπάρχει αρνητικότητα, μόνο ισορροπία. Περπατώ τον μεσαίο δρόμο και βαδίζω στο ευγενές οκταπλό μονοπάτι. Η αρμονία του εαυτού μου με αφήνει να αντιληφθώ υψηλότερες διαστάσεις. Μεταμορφώνω τον εαυτό μου σκεπτόμενος, νιώθοντας και όντας ειρήνη και αγάπη. Ο ανώτερος εαυτός μου με καθοδηγεί και με οδηγεί στο φως. Μετανοώ για τις σκέψεις και τις πράξεις μου που δημιουργήθηκαν μέσα μου από την άγνοια. Ακολουθώ το μονοπάτι της αλήθειας και ομολογώ. Η αυτοκατάκτηση και η ειρήνη είναι ένα. Η πλάνη προκύπτει μέσω της άγνοιας της αλήθειας και ξεπερνιέται μέσω της αγάπης. Εγώ είμαι.
4.
Ο Βούδας Γκαουτάμα Σιντάρτα Σακιαμούνι διδάσκει ότι η ορθή άποψη διαμορφώνεται από τη φωνή του άλλου και τη δική μας αντανάκλαση. Έτσι είναι δυνατόν να αλλάξει κανείς τη συνείδησή του και γι' αυτό πρέπει να ασχοληθούμε με αυτό. Όποιος θέλει να βιώσει την αγάπη και την ειρήνη θα πρέπει να γνωρίζει ότι είναι ο δικός του τρόπος να βλέπει κανείς τα πράγματα, η δική του οπτική γωνία, που του επιτρέπει να αντιλαμβάνεται τον κόσμο ειρηνικά. Αυτό δεν σημαίνει ότι κανείς δεν αντιλαμβάνεται ή δεν αρνείται τις πολεμικές συγκρούσεις, τη μόλυνση του περιβάλλοντος ή άλλα δεινά, αλλά αν αλλάξει την οπτική του γωνία σε αυτά, αλλάζει και η αντίληψη. Μια ανώτερη οπτική των πραγμάτων μπορεί να επιτευχθεί μέσω ασκήσεων ενατένισης, οι οποίες περιλαμβάνουν συγκέντρωση στον ίδιο μας τον εαυτό. Το ξεπέρασμα της αυταπάτης του εγώ - συνειδητοποιώντας ότι η ζωή σημαίνει αλλαγή και ότι όλοι μας βρισκόμαστε σε μια συνεχή κατάσταση αλλαγής - είναι το σημείο εκκίνησης του διαλογισμού. Ο αναγνωρίζων εαυτός μπορεί έτσι να ξεπεράσει τον εαυτό του κατανοώντας ότι είμαστε φτιαγμένοι από την αλλαγή και υποκείμενοι σε διαδικασίες που προκαλούν αυτή την αλλαγή. Η αιτία του πόνου, διδάσκει ο Υψίστης, είναι η δίψα - η επιθυμία να ζήσουμε. Αυτή πυροδοτεί μια σειρά από διαδικασίες που κάνουν όλα τα αισθανόμενα όντα να βιώνουν τον πόνο. Μόνο το ένα τρίτο του πόνου στο σύμπαν είναι απαραίτητο για τη διατήρησή του, τα δύο τρίτα είναι αυτοπροκαλούμενα. Μια μονάδα του νου, η οποία γεννιέται και πεθαίνει σε μεταβλητές αναλογίες (υποκείμενη έτσι σε αλλαγές) μπορεί να περιγραφεί με τον τύπο της εμφάνισης σε εξάρτηση (pratitya-samutpada, Skrt.). Αυτός ο τύπος από τον αιτιατό σύνδεσμο εκφράζεται στην πιο συνοπτική του μορφή: Μέσω (1) της άγνοιας ως προϋπόθεση, (2) αναδύονται οι κινητήριες δυνάμεις, μέσω των κινητήριων δυνάμεων (3) μια συνείδηση, μέσω μιας συνείδησης (4) μια πνευματική-σωματική ατομικότητα, μέσω μιας ατομικότητας (5) οι έξι αισθήσεις, μέσω των έξι αισθήσεων (6) η αφή, μέσω της αφής (7) η αίσθηση, μέσω της αίσθησης (8) δίψα, μέσω της δίψας (9) επιθυμία για ζωή, μέσω της επιθυμίας για ζωή (10) καρμικό γίγνεσθαι, μέσω του γίγνεσθαι (11) αναγέννηση, μέσω της αναγέννησης (12) γήρανση, θάνατος, θλίψη, θρήνος, πόνος, θλίψη και απελπισία [δύο τελευταίες παράγραφοι εκτός: Prof. Helmuth von Glasenapp, "Οι πέντε παγκόσμιες θρησκείες", Bertelsmann, Eugen Diederichs Verlag, 1963, 1991]
Ας το σκεφτούμε και ας το διαλογιστούμε.
